เพรงเพชฌฆาต เจ้าสำราญ ณ บ้านวรรณกรรม

เรื่อง           เพรงเพชฌฆาต
ผู้แต่ง          เจ้าสำราญ
สำนักพิมพ์  ณ บ้านวรรณกรรม

ข้าคือ "เพขฌฆาตดาบหนึ่ง" ตามคำสั่งของแผ่นดิน
ดาบสัตตโลหะของข้า บั่นคอขาดแม้ผู้ทรงวิชายอยู่ยงคงงะพัน
เมื่อวิญญาณพยาบาทคุกคาม ข้าจักปกปกป้องคนที่ข้ารัก
"น้องรักพี่ เราต้องได้พบกันอีก ขอเพียงพี่สินจดจำชื่อของน้องไว้"
ตัวเลขและตัวอักษรนั้นคือ เวลาตกฟาก
เมื่อคำนวณตามวิชาโหราศาสตร์
ยิ่งประกอบกับเวทย์วิทยาคมแล้ว
ตกอยู่ในดวงอันน่าสะพรึง  
‘ดวงเพชฌฆาต’ !!!
พระจันทร์เสวยฤกษ์เพชฌฆาตในกลุ่มดาวนักษัตรวิสาขา
เวลาเดียวกับพระราหูเข้าบดบัง!
ผู้เกิดในราศีเยี่ยงนี้อาถรรพ์ฆ่าฟันรุนแรงยิ่งนัก
หากไม่ควบคุมให้อยู่ในทางที่ถูกที่ควร
ในเบื้องหน้าอันไม่ช้า จะเกิดฆาตกรผู้ร้ายกาจยิ่ง
หาผู้ใดต่อกรด้วยมิได้เลย
เว้นเสียเสวยฤกษ์ ภายใต้ตราคำสั่งแห่งแผ่นดิน!
จะหาใครที่ลงดาบอย่างหมดจดเท่า ‘เพชฌฆาตพรม’ เป็นไม่มี
ไม่ว่านักโทษประหารผู้นั้นจะเป็น ‘เสือร้าย’
หรือเป็นผู้มีวิชาอาคมเก่งกล้าสามารถ
หนังเหนียวอยู่ยงคงกระพันอย่างไร
หากถูกดาบของเพชฌฆาตพรมลงที่คอเมื่อใด
เป็นอันว่าขาดกระเด็นเสียทุกรายไป
‘สิน’ คือศิษย์เอกหนึ่งเดียวที่รับการถ่ายทอดสรรพวิชาอาคม
‘สิน’ ผู้ซึ่งมีคุณสมบัติครบถ้วนแห่งการเป็น ‘เพชฌฆาต’
นั่นคือ หนึ่ง ดวงซึ่งคุ้มครองตนเอง
สอง คาถาอาคมเพื่อแก้อาถรรพณ์และสิ่งชั่วร้าย
สาม เชี่ยวชาญเพลงดาบ และประการสุดท้าย
ก็คือ ‘เครื่องรางของขลัง’ อันตกทอดมาจากบรรพบุรุษ
ที่สำคัญ ดาบสัตตโลหะ ที่กำเนิดขึ้นเคียงคู่ดวงชะตา!
หากคนครบเครื่องเยี่ยงนี้
จะปกป้อง ‘บุหงา’ แม่หญิงคนรักจากภูติร้าย
วิญญาณพยาบาท ข้ามภพข้ามชาติได้อย่างไร
“การผูกจิตพยาบาทของภูตผีปีศาจไม่อาจหลีกเลี่ยงด้วยหน้าที่
เท่านั้นก็หนักหนาเพียงพอแล้ว
อย่าได้สร้างศัตรูที่เป็นมนุษย์ขึ้นมาอีก จำคำของข้าไว้...”
หลวงปู่เสริมพูดช้า หากชัดในถ้อยคำ
“ศัตรูที่เป็นมนุษย์ ล้วนยากแก่การป้องกัน”