สามีพิศวาส ชุด สาวเนื้อหอม เพชรสลิล ไลต์ ออฟ เลิฟ

 เรื่อง                  สามีพิศวาส ชุด สาวเนื้อหอม 

 ผู้แต่ง               เพชรสลิล 

 สำนักพิมพ์     ไลต์ ออฟ เลิฟ

 เนื้อนุ่ม นักเขียนสาวคนสวยจำต้องเดินทางมายังมหานครฮ่องกง

แทบจะทันทีที่รู้ข่าวการเสียชีวิตของ ‘สามีในนาม’ เธอไม่ได้ผูกพันกับเขานัก

เพราะนอกจากทะเบียนสมรสที่จดไปเมื่อสามปีก่อน

ก็แทบไม่มีอะไรบ่งบอกได้ว่าทั้งคู่คือสามีภรรยากันจริงๆ

 เธอและเขาไม่เคย ‘กอด’  ไม่เคย ‘จูบ’  ไม่เคยทำ ‘อะไรๆ’ อย่างที่คู่แต่งงานควรทำ

มรดกกองโตและหน้าที่ต่างหากที่ทำให้เธอต้องมาที่นี่

แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อคนที่ควรตายไปแล้วกลับยังมีชีวิตอยู่

มิหนำซ้ำคนสนิทของเขายังโยนภาระหนักอย่างการดูแลคน ‘ความจำเสื่อม’ มาให้เธออีก!

คนพวกนั้นคงไม่รู้สินะ ว่าการห้าม ‘กาย’ และ ‘ใจ’ ไม่ให้หลงไปกับเสน่หาเย้ายวนของ

‘เพศชาย’ น่ะ มันยากขนาดไหน!

                คุณชายหยาง นักธุรกิจหนุ่มมาดขรึมที่รอดชีวิตจากอุบัติเหตุมาได้อย่างหวุดหวิด

ถึงกับหัวใจแกว่งไม่เป็นจังหวะเมื่อได้เจอกับ เนื้อนุ่ม ภรรยาในนามของตนอีกครั้ง

สาวน้อยผู้ไม่เคยรู้เลยว่าเธอคือคนที่อยู่ในใจเขาเสมอมา

ก็เพราะแบบนี้ไงเล่า เจ้าพ่อธุรกิจคนเก่งอย่างเขาถึงต้องทำทุกวิถีทาง

เพื่อให้ได้ ‘คลุกวงใน’ กับเธอจริงๆ แทนการนั่งมองทะเบียนสมรสต่างหน้าคนสวยเสียที!

        “อย่ากัดฉันนะ” คิ้วเข้มหนาที่พาดดวงสีดำเลิกขึ้น

ก่อนจะงับผิวเนื้ออ่อนๆ ตรงข้อมือของเธอ

             “อ๊ะ”  ไม่เจ็บหรอก แต่ร้องเพราะมันตกใจ

                “คุณทำอะไรของคุณ”  ใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนสี ริมฝีปากแดงเหมือนสีเลือดบิดเบ้

                “ฉันแค่อยากจะทดสอบดูว่าเนื้อของเธอมันนุ่มจริงไหมก็เท่านั้น”

                “โรคจิต” เนื้อนุ่มผุดลุกจากเตียง ถูนิ้วลงบนรอยกัดของเขา

ดวงตาจับนิ่งอยู่ที่คนบนเตียงอย่างระแวง นี่ขนาดถูกมัดไว้เขายังกัดเธอได้

อีกอย่างมันไม่มีวิธีทดสอบความนุ่มที่ดีกว่านี้แล้วหรืออย่างไร

                ดวงตาสีถ่านของเขาหรี่ลงมองมาที่เธออย่างครุ่นคิด

 “เธอเป็นเมียฉันแน่เหรอ”

                “ก็ใช่น่ะสิ” เนื้อนุ่มทำปากยื่น เชิดคางขึ้น “ถ้าไม่เชื่อฉันจะเอาทะเบียนสมรสให้ดู”

                เปลือกตาของเขาหลุบลง สำรวจเรือนร่างของเธอ

                ช่องท้องของเธอหดเกร็งเมื่อสายตาของเขาอ้อยอิ่งอยู่ที่ทรวงอก

แม้จะใส่เดรสสีดำเรียบๆ แต่มรดกทางพันธุกรรมที่ได้รับมาจากยาย

ก็คอยแต่จะล้ำหน้าชาวบ้านชาวช่องเขาออกมาเสมอ เธอทำเสียงฮึ่มฮั่มในลำคอ

                “ฉันหมายถึงเราเคยนอนด้วยกันไหม”