เจ้าสาวมัจจุราช ภาคต่อ อ้อมกอดมัจจุราช อัญญาณี อัญญาณี

เรื่อง              เจ้าสาวมัจจุราช ภาคต่อ อ้อมกอดมัจจุราช  
ผู้แต่ง            อัญญาณี
สำนักพิมพ์    อัญญาณี

การแต่งงานที่ไม่ได้ซึ่งคำว่า “รัก” สร้างความเจ็บปวดให้กับกรกวินทร์กับแพรวพรรณรายไม่น้อย

แต่ทว่ามันเจ็บปวดกว่า เมื่อเขาและเธอมีแต่ความเกลียดชังที่มอบให้แก่กันและกัน

“ขอบใจเพื่อน” กรกวินทร์รับน้ำใจจากเพื่อนสนิท “แต่ฉันไม่เห็นจะดีใจเลยที่ได้แต่งงาน ตรงกันข้ามเสียใจมากกว่า

มันเหมือนกับตัวเองตกอยู่ในขุมนรกยังไงบอกไม่ถูก ขุมนรกที่ไม่มีวันหาทางออกเจอด้วย”

ผู้พูดปรายตาไปยังหน้าของเจ้าสาวที่ตวัดสายตามองคนตัวสูงกว่าพอดี

“คิดเหมือนกันเลยค่ะคุณทัช แพรวเองก็รู้สึกว่าตัวเองตกลงไปในขุมนรกที่ทั้งมืดและหาทางออกไม่เจอ

จะต้องติดอยู่ในนั้นไปจนวันตาย คิดแล้วก็เศร้าใจเหลือเกินที่ต้องอยู่ร่วมกับคุณในขุมนรกนั้น”

นิสัยของแพรวพรรณรายอย่างหนึ่งที่กรกวินทร์ไม่รู้คือ เธอเป็นคนไม่ยอมคน ใครแรงมาเธอแรงกลับ

คงจะมีเพียงพริ้งเพรากับเดือนดาราเท่านั้นที่เธอยอม แล้วยิ่งมาได้ยินคำพูดของเจ้าบ่าวที่ขัดหูเสียเหลือเกิน

มีหรือที่เธอจะทนนิ่งเฉยไม่ตอบโต้กลับ และคำพูดนี้ก็ตรงกับความรู้สึกของเธอด้วย

“ถ้าฉันเลือกได้ ฉันไม่มีวันแต่งงานกับเธอเด็ดขาด ยิ่งอยู่ใกล้เธอ ตัวฉันร้อนไปหมดเหมือนอยู่ใกล้กองไฟไม่มีผิด

กองไฟนรก จนฉันอยากจะเดินห่างเธอไปหลายๆ โยชน์หรือไม่ก็ไม่ต้องพบเจอกันได้ยิ่งดี”

ตลอดทั้งวันมานี้ ทั้งสองไม่ได้พูดกันเลยสักคำ แม้แต่มองหน้ากันยังน้อยนัก

จะมองหน้าและยิ้มให้กันก็ต่อเมื่อแสดงละครต่อหน้าบุคคลอื่น พอแสดงเสร็จก็เหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน

แต่พอได้สนทนากันกลับกลายเป็นว่าทั้งคู่กำลังทะเลาะกันมากกว่า

“แหม คุณนี่พูดตรงกับความรู้สึกของฉันเหลือเกิน ฉันเองก็ไม่อยากอยู่ใกล้คุณเท่าไหร่นักหรอกอยู่ใกล้คุณ

ฉันรู้สึกว่า ตัวเองอยู่ใกล้อุจจาระที่ส่งกลิ่นเหม็น น่ารังเกียจและขยะแขยง อยากจะแหวะใส่หรือไม่ก็เดินหนีมากกว่า”

แพรวพรรณรายไม่ได้พูดให้กรกวินทร์หน้าชาเท่านั้น สีหน้าของเธอยังแสดงทีท่าว่ารังเกียจเขาอีกด้วย

คนที่ถูกเปรียบเทียบเป็นของเน่าของเสียถึงกับหน้าดำหน้าแดงจากแรงโทสะ

กำมือแน่น ขบฟันจนเกิดเสียงกรอดๆ ฝ่ายเจ้าสาวก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยืนฉีกยิ้มให้แขกผู้มาร่วมงานต่อไป