รักสุดใจ พันธิตา เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ

 เรื่อง              รักสุดใจ  

 ผู้แต่ง            พันธิตา

 สำนักพิมพ์    เขียนฝัน ในเครือ ไลต์ ออฟ เลิฟ

จิรายุ วรรณกร ไม่คิดว่าในวัยยี่สิบเก้าปีของเธอจะมีชายหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย การศึกษาดีมาหลงรัก

แทนที่จะดีใจเธอกลับอยากหนีไปให้ไกล เพราะหนุ่มหล่อลูกครึ่งอย่าง อีริก แอนเดอร์สัน นั้นมีนิสัยเอาแต่ใจเป็นที่สุด

หนำซ้ำยังเผด็จการและขี้หึงอย่างร้ายกาจ แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็หนีเขาไม่พ้นอยู่แล้ว

ดังนั้นวิธีการเดียวที่จะทำได้คือยอมรับชะตากรรม แต่เพราะเธอมีค่าเกินกว่าจะเป็นแค่คู่ควงของใคร

เพราะฉะนั้นหากอีริกต้องการตัวเธอจริงๆ เขาก็ต้องคบหาอย่างให้เกียรติเป็นเวลาหนึ่งปี

ก่อนจะแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามประเพณีและกฎหมาย

แต่หากอีริกคิดว่าทำไม่ได้ก็จงใส่เกียร์ถอยหลัง และไปให้ห่างจากเธอเสียตั้งแต่วันนี้เลย!

          อีริก อยากจะกัดลิ้นตัวเองตายนัก เมื่อเกิดไปสนใจอาจารย์สาวคนสวยอย่าง จิรายุ เข้า

แต่ที่แย่คือผู้หญิงคนนั้นกลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย ทั้งที่ตลอดชีวิตสามสิบห้าปีที่ผ่านมาของเขานั้น

ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนรังเกียจเลยสักคน หนำซ้ำเธอยังหาว่าเขาเป็นพวกเอาแต่ใจ เผด็จการ น่ารังเกียจ

และเธอไม่เคยคิดจะเฉียดใกล้อีก แต่เมื่อยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งอยากได้มาเป็น ‘คู่ครอง’ มากกว่าแค่ ‘คู่ควง’

ดังนั้นไม่ว่าจิรายุจะยื่นข้อเสนออะไรมา เขาก็พร้อมจะตอบรับทุกข้ออย่างเต็มใจ

และสัญญากับตัวเองว่าเขาจะต้องทำให้ผู้หญิงเรียบๆ แต่มีคุณค่าคนนี้หลงรักให้ได้!

                “กุญแจรถ”   

  จิรายุชะงักเท้าที่กำลังก้าวเข้าบ้าน ก่อนจะเดินตรงมาทางที่เขายืนอยู่เพื่อเอื้อมมือมารับกุญแจที่เขาชูค้างไว้

แต่เมื่อเข้ามาใกล้ แทนที่จะคว้าได้กุญแจ หญิงสาวกลับโดนคว้าหมับเข้าที่ข้อมือ

แล้วโดนกระตุกเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของคนเจ้าเล่ห์ไปตามระเบียบ            

    “อย่านะ...นี่มันที่แจ้ง ลองดูสิ ฉันยกเลิกสัญญาแน่” แทนที่จะกลัว เขากลับกอดเธอแน่นกว่าเก่า      

          “มันมืดแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอก” ว่าไปโน่น ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเธอฟอดใหญ่            

   “ไม่เจอกันตั้งสามสี่วัน ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ”         

       “ทำไมต้องคิดถึง”               

“นี่ อย่าทำให้โมโหนะ! คบกันเป็นแฟนกันก็ต้องคิดถึงกันสิ เรียนสูงนะ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องให้บอก”              

  “คุณกับฉันตกลงคบกันเพราะคุณบังคับฉันไม่ใช่เหรอ ผ่านไปแค่สามสี่วัน

จะมาบอกให้ฉันต้องคิดถึงคุณในฐานะแฟน ไม่คิดว่ามันเฟคไปหน่อยหรือไง

หรือที่ผ่านมาสาวๆ ของคุณเขาบอกรัก บอกคิดถึงกันง่ายๆ แต่ขอโทษนะฉันพูดไม่ได้ถ้าไม่รู้สึกจริงๆ”       

         “แล้วเมื่อไหร่ถึงจะรู้สึกสักที” 

             “ไม่รู้”               

“ผมจะถามไปเรื่อยๆ ถ้ายังตอบว่าไม่รู้เกินสามครั้ง...เสร็จแน่!”