กบฏรักพยัคฆ์ร้าย ตฤณดา ไลต์ ออฟ เลิฟ Romantic Impress

 เรื่อง             กบฏรักพยัคฆ์ร้าย  

 ผู้แต่ง           ตฤณดา

 สำนักพิมพ์    ไลต์ ออฟ เลิฟ Romantic Impress

โดมินิค เค. แดนชอว์ฟ  บุรุษเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาดุจรูปสลักเดวิดอันเลื่องชื่อ

ผู้ไม่เคยยอมแพ้ต่ออุปสรรคและอำนาจของใคร เจ้าของสมญานาม ‘พยัคฆ์ร้ายแห่งแดนชอว์ฟ’

เสือร้ายแห่งวงการธุรกิจชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ที่สุดของรัสเซียภายใต้นามบริษัท ‘แดนชอว์ฟเทค’

ที่น้อยคนนักจะไม่รู้ถึงอำนาจของเขาที่สามารถบัญชาให้ทุกอย่างเป็นไปได้ดั่งใจราวกับโลกทั้งใบอยู่ในกำมือ!
          

    กระทั่ง...แพรดา นหฤทธิ์ เจ้าของใบหน้าหวานล้ำ ทรวดทรงอวบอิ่ม ริมฝีปากยวนใจน่าหลงใหล

ได้เข้ามาในฐานะบอดี้การ์ดประจำตัวของน้องชายคนเล็กแห่งตระกูลแดนชอว์ฟ 

หญิงสาวผู้ไม่ยอมโอนอ่อนต่ออำนาจใด แม้จะเป็นอำนาจของ

‘พยัคฆ์ร้ายแห่งแดนชอว์ฟ’  ผู้ยิ่งใหญ่ เธอก็พร้อมจะขัดขืนอย่างไม่กริ่งเกรงต่อสิ่งใด

เมื่อหล่อนกล้าต่อต้านเขาอย่างอวดดี มีหรือพยัคฆ์ร้ายอย่างเขาจะปรานีให้

เขาจะสั่งสอนให้หล่อนรู้ว่าใครที่ริอาจอวดดีและคิดขัดขืน ผู้นั้นจะต้องถูก ‘ขยี้’ ให้ป่นปี้ไปตามๆ กัน!
 
“แหม ปลุกกันถึงตัวเลยนะ...แบบนี้ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้วละ”

เสียงห้าวแหบพร่ากระซิบ เพียงพริบตาเดียว

ร่างปราดเปรียวของแพรดาก็ถูกคร่อมด้วยร่างสูงของมาเฟียหนุ่ม

ดวงตาสีฟ้าทรงเสน่ห์สำรวจไปทั่วเรือนร่างงดงามของอีกฝ่าย

แล้วหยุดอยู่ตรงวงหน้านวลที่ถูกตีกรอบไว้ด้วยเรือนผมยาวสลวย

เขาพินิจนัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้ราวตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานโดยไม่รู้สึกตัว

ริมฝีปากหยักได้รูปโน้มลงต่ำ

หมายจะจุมพิตกลีบกุหลาบบางที่เผยอขึ้นอย่างเย้ายวนน่าหลงใหล

“อย่าดีกว่าค่ะ คุณโดมินิค...” กุหลาบงามเผยอขึ้นเอ่ย เพียงประโยคเดียวจากน้ำเสียงราบเรียบ

เหมือนกระชากสติของชายหนุ่มให้หลุดออกจากห้วงละเมอ

“...ตอนนี้เกือบเจ็ดโมงเช้าแล้วนะคะ ฉันคำนวณเวลาแล้ว

คุณมีเวลาเตรียมตัวก่อนอาหารเช้าสิบห้านาที

ยังไม่รวมเวลาจัดการเรื่องเสื้อผ้าอีก ตาแก่เชื่องช้าอย่างคุณ

ฉันพนันได้เลยค่ะว่า ไม่มีทางเสร็จก่อนสิบนาทีแน่ กว่าจะแต่งตัว

และเตรียมเอกสาร ฉันคิดว่าคงจะไม่ทันเวลา”

แพรดาว่า นัยน์ตาสีน้ำตาลไหม้มองกล้ามท้องเป็นมัดแข็งแกร่งของอีกฝ่ายอย่างไม่ยี่หระ

“อีกอย่าง...คุณใช่หนุ่มแรกรุ่นซะที่ไหน บุหรี่ก็สูบอย่างกับโรงงาน ท่าทางคงอืดอาดไม่ใช่เล่น

ฉันว่าเสียเวลาทำงานเปล่าๆ ค่ะ ไว้โอกาสหน้าก็แล้วกันนะคะ”

หล่อนกล่าวด้วยท่าทีแสนสบายเหมือนมือทั้งสองข้างไร้พันธนาการจากอุ้มมือแกร่งของมาเฟียหนุ่ม

ร่างบางไม่มีท่าทีสั่นสะท้านหรือหวาดหวั่นแต่อย่างใด

โดมินิคจ้องลึกลงในดวงตาของหล่อนราวค้นหาความจริงบางอย่างภายใต้ห้วงทะเลลึกล้ำ

เขาปรารถนาจะเห็นความกลัวและหวาดหวั่นที่หล่อนจงใจปิดซ่อนไว้ภายในนัยน์ตาคู่นี้...

แต่...เขาคิดผิด มีเพียงแววตาวาวโรจน์ที่จ้องกลับมาอย่างเรียบเฉยเท่านั้น

เธอคงผ่านเรื่องแบบนี้มาจนเจนสนามละสินะ! ก็ดี...จะได้ไม่ต้องแกล้งทำทีท่าใสซื่อให้น่ารำคาญใจ

ผยองไปเถอะแม่สาวน้อย พยัคฆ์ร้ายคนนี้เองจะฝึกหล่อนให้เชื่องเป็นลูกแมวเอง!