พสุธาล่าหัวใจ ชุด หนี้เสน่หาพญาเหยี่ยว Notorious Tycoon นิมมานรดี พลอยวรรณกรรม

  เรื่อง               พสุธาล่าหัวใจ ชุด หนี้เสน่หาพญาเหยี่ยว Notorious Tycoon

 ผู้แต่ง              นิมมานรดี

 สำนักพิมพ์     พลอยวรรณกรรม

‘เหยี่ยวภูเขา’ สามารถเฝ้ารอเหยื่ออย่างสงบนิ่งเป็นเวลานาน

ก่อนที่จะโฉบลงไปพิฆาตอย่างดุดันและก้าวร้าว

เช่นเดียวกับ อีธาน เบเนดิกท์ รอธ เจ้าของฉายา พญาเหยี่ยวภูเขา (Mountain Hawk)

หนุ่มดัตช์ผู้หล่อเหลา นิ่งขรึม สุขุมเยือกเย็น และแข็งกระด้างไม่ต่างจากขุนเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ

หญิงสาวที่เคยตกเป็นเหยื่อต่างรู้ดีว่า...

เขาแฝงความเร่าร้อนในที่รโหฐานไว้ภายใต้ท่าทีเย็นชาต่อที่สาธารณะ

หัวใจของเขาเหมือนภูผาสูงชันที่จะไม่มีสาวใดสามารถไต่ขึ้นไปถึงยอดได้

แต่ถ้าแค่อยากไต่ขึ้นเตียงกับเขาล่ะก็... ไม่ยาก

ธาราทิพย์ เจ้าของรอยยิ้มสดใส และหัวใจที่เด็ดเดี่ยวในความรัก

เธอหมายใจว่าจะเป็นผู้พิชิตภูเขาหัวใจที่แสนเย็นชาของพญาเหยี่ยวใจแข็ง ปากแข็งคนนี้ให้ได้

เมื่อเขา ‘หลอก’ ให้เธอ ‘หลงในรสเสน่หา’ จนถอนตัวไม่ขึ้น

เธอจึงต้อง ‘ล่อ’ ให้เขา ‘ติดในบ่วงรัก’ จนตัดใจไม่ลง

เขาหวงความโสดยิ่งกว่าสิ่งใด ไม่เคยคิดเรื่องแต่งงาน แต่ก็อยากมีเธอร่วมเตียงทุกครั้งที่ต้องการ

แล้วเธอจะทำอย่างไร ยอมเขาในวันนี้แล้วหวังว่าสักวันเขาจะต้องเป็นฝ่ายยอมเธอบ้างอย่างนั้นหรือ

แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อผู้ชายคนนั้นคือ พญาเหยี่ยวภูเขาหัวใจหิน

“โอ๊ย! เจ็บนะ” หญิงสาวร้องออกไป ไม่นึกว่าจะถูกจับโยนเหมือนตุ๊กตาแบบนี้

“หยุด! ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อยู่นิ่งๆ” ร่างใหญ่ก้าวมาดักหน้าไว้พร้อมออกคำสั่งเสียงเข้ม

ชายหนุ่มเข่นเขี้ยว รีบโน้มใบหน้าลงไปบดจุมพิตร้อนๆเพื่อปราบพยศหญิงสาว

จนธาราทิพย์อ่อนแรงลงก็ถอยห่างออกมาลุกขึ้นยืน ถอดสูทหรูโยนไปพาดโต๊ะ

“คุณ... จะทำอะไรน่ะ” ไม่มีคำตอบนอกจากการยกยิ้มมุมปาก ถอดเสื้อโยนไปไว้ใกล้ๆสูท

ก่อนจะวกกลับมาถอดเข็มขัด ปลดตะขอกางเกง รูดซิป

“อะ...อีธาน... คุณบอกว่าอีกสามวันไง”

“ฉันบอกว่าอีกสามวัน เราจะไม่ทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆอีก แต่ใครใช้ให้เธอหาเรื่องใหม่มาชวนทะเลาะวันนี้”

“ฉันเปล่านะ อ๊ะ!” ดวงตาสีดำขลับเบิกกว้างให้กับความโอฬารที่ดีดตัวออกมาจากชั้นในสีขาว

“เปล่าอะไร หืม อย่ามาทำปากแข็งไม่เข้าท่า ในเมื่อตาเธอมันฟ้องว่าอยากจะ ‘กินฉัน’ ก็เอาสิ”

บอกพลางขยับกายเข้าไปใกล้แล้วยื่น ‘ตัวเอง’ ไปหาริมฝีปากอิ่มระเรื่อของคนที่ผงะจนแทบจะหงายหลัง

“ฉะ...ฉัน เอ่อ ไม่เป็นนะ”

“ลองดู... นะ”