นางบำเรอซาตานคาสิโน(มือสอง) ก้าวกัลชนา พลอยวรรณกรรม ในเครือ อินเลิฟ

เรื่อง     นางบำเรอซาตานคาสิโน(มือสอง)
ผู้แต่ง   ก้าวกัลชนา

สำนักพิมพ์   พลอยวรรณกรรม ในเครือ อินเลิฟ

 เพราะความรักที่มีต่อมารดาผู้ล่วงลับ
‘ณัชพล’ มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของคาสิโนจึงตั้งปณิธานเอาไว้ว่า
จะทำทุกวิถีทางให้ ‘บิดาและเมียน้อย’ เจ็บปวดทรมานมากที่สุด!
แล้ววันหนึ่งโอกาสแห่งการแก้แค้นก็มาถึง เมื่อมหาเศรษฐีหัวใจเถื่อนบังเอิญได้รู้ว่า
ลูกหนี้รายใหญ่ของคาสิโนที่เขาเป็นเจ้าของอยู่เป็นผู้หญิง!
ซึ่งผู้หญิงคนที่ว่านั้นก็คือ ‘คนรักของน้องชายต่างมารดา’ หรือไอ้ลูกเมียน้อยที่เขาต้องการจะทำลายให้สิ้น!
แล้วปีศาจร้ายที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องสนองความใคร่อย่างเขาจะยอมปล่อยให้โอกาสนี้ผ่านไปได้หรือ!
ชายหนุ่มจึงบีบบังคับให้เธอมาเป็นนางบำเรอขัดดอก
เพื่อที่จะย่ำยี! บงการบัญชา! แล้วฉีกขยี้ความสาวให้แหลกลาญบนเตียง ไม่ให้เหลือเกียรติ!
และเมื่อเสพสุขกับเรือนร่างอันแสนเย้ายวนของเธอจนพอใจแล้ว
เขาก็จะโยนเศษซากอันยับเยินนั้นคืนกลับไป... ไม่ต่างอะไรกับขยะสารเลวที่ใครๆก็ไม่ต้องการ!
โดยหารู้ไม่ว่า...
แท้ที่จริงแล้ว ‘ณัฐริกา’ คือลูกคนรับใช้แสนซื่อที่ถูกหลอกให้มาเป็นตัวตายตัวแทน
เพื่อส่งมอบพรหมจารีให้กับจอมปีศาจไร้หัวใจอย่างเขาได้ย่ำยีถึงห้องนอน
แม้ใจจะเจ็บ และร่างกายจะรวดร้าวทรมานจากการทารุณของชายหนุ่มสักแค่ไหน
ทว่าด้วยความสำนึกในบุญคุณของบ้านที่เธอใช้คุ้มกะลาหัว
ณัฐริกาจึงต้องก้มหน้ากัดฟัน... ยอมสวมรอยเป็นลูกหนี้สวาทแพศยา
เพื่อรองรับอารมณ์ดิบเถื่อนจากซาตานมหาเศรษฐีอย่างเขา
จนกว่าจะถึงวันที่ความแค้นมอดดับลง...

“เก่งนักใช่มั้ย! เดี๋ยวคุณจะได้รู้ว่าเวลาที่ผมโกรธจริงๆมันเป็นยังไง!”
สบถจบก็ล้มคนดิ้นลงมันตรงนั้นเลย พื้นแข็งๆกับกายหนักๆกำลังบดทับคนร่างเล็กให้เจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัว
“ปล่อยฉันนะคุณณัชพล! ฉันไม่ใช่โสเภณีข้างทางนะ ที่คุณจะมาย่ำยีหยามใจไม่เลือกที่แบบนี้!”
“เฮอะ!” กลั้วขำยิ้มเยาะ “หัวหมอซะด้วย! ฟังไว้เลยนะ ต่อให้เป็นเทพธิดาหรือนางกินรี
ผมก็ฟันไม่เลือกที่ได้ทั้งนั้นล่ะ ถ้าผมจะทำ! แล้วยิ่งพยศผยองร้ายๆอย่างคุณด้วยแล้ว
ผมยิ่งให้เกียรติยอมสนุกด้วยทุกที่ทุกเวลา!”
สิ้นคำโสมม ความร้ายกาจก็จาบจ้วงเข้าหาอย่างรุนแรง ชายหนุ่มทั้งกัดทั้งขบเหมือนเธอเป็นขนมปังชิ้นโปรด
ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าเนื้อนิ่มให้ขาดแยกเป็นริ้วๆอย่างฮึกเหิม
ความงามที่โชว์เด่นล่อสายตาทำเอาคนมีไฟแทบหน้ามืด ก้มลงซุกไซ้มันทั้งซ้ายขวาอย่างเอาแต่ใจ
“โอ๊ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ฉันบอกให้หยุด!”
“ไม่ต้องร้อง! ปล่อยแน่!” ยังอุตส่าห์มีแก่ใจเงยหน้าขึ้นมาตอบ
“แต่ไม่ใช่ปล่อยคุณไปนะ แต่ปล่อยให้เรามีความสุขกันตามธรรมชาติต่างหาก...
หรือจะเอาแบบโลดโผนดี ชอบแบบนั้นมั้ย!”
แค่ได้ยิน หัวใจก็แทบแตกเป็นเสี่ยงๆ มือที่ถูกตรึงทั้งคู่อ่อนแรงลง...
เธอร้องไห้จนสะอึกสะอื้น