บุพเพรักทาสบำเรอ รติปรีย์ อินเลิฟ

เรื่อง                    บุพเพรักทาสบำเรอ

ผู้แต่ง                    รติปรีย์

สำนักพิมพ์                    อินเลิฟ

‘คีตัน เพจ’ มหาเศรษฐีหนุ่มเจ้าของสัมปทานตัดไม้ทั้งในมาเลเซียและอินโดนีเซีย

รู้ดีว่า... การถือสัญชาติอเมริกันจะเป็นกำแพงที่กั้นขวางไม่ให้รัฐบาลพม่ายอมทำธุรกิจร่วมกับเขา

ดังนั้นวิธีเดียวที่จะได้สัมปทานนั้นมาอยู่ในกำมือก็คือต้องดำเนินงานผ่านคนกลางชาวไทย

ทว่าแทนที่จะได้พบและคุยเรื่องงานกับนักบริหารธุรกิจฝีมือดีอย่างที่หวัง

แต่บุคคลที่บริษัททำไม้ของประเทศไทยส่งมาพบเขา

กลับเป็นบุตรสาวทึนทึกของเจ้าของบริษัทที่ไม่มีความสวย แถมยังเป็นผู้หญิงปากร้ายมากเสียด้วย

นี่สรุปว่าบิดาของหญิงสาวจะเล่นแผนสูง ส่งตัวเธอมารับหน้าที่ ‘เอนเตอร์เทน’ 

และหวังจะ ‘จับเขา’ เพื่อผลประโยชน์ระยะยาวสินะ ช่างเป็นแผนการที่น่าดูแคลนและแสนจะน่าสมเพชสิ้นดี!!

แต่ก็เอาเถอะ! ไหนๆลูกผู้ชายอย่างเขาก็ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้วนี่นา...

ในเมื่อเสนอมาให้ถึงที่ฟรีๆ ชายหนุ่มก็ยินดีตอบสนองให้สะเด็ดสะเด่า เร่าร้อนจนถึงใจเช่นกัน

จะได้สอนให้คนไร้ยางอายตระกูลนี้สำนึกว่า... วิธีหาลูกเขยเศรษฐีแบบตื้นๆอย่างนี้ ใช้กับคนอย่างเขาไม่ได้!!

เพียงแค่ได้สบตากับนักธุรกิจท่าทางหยิ่งยโส เจ้าชู้ มือไว และเอาแต่ใจตัวเองอย่างร้ายกาจ

‘ดาลัด’ ก็นึกรังเกียจเขาขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

แค่อยู่ร่วมกับเขาไม่ถึงนาทีเธอยังทนไม่ไหว นี่บิดากลับบังคับให้เธอมาคอยเฝ้าดูแลเขาเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมง

มิหนำซ้ำ นายทุนหน้าเลือด เห็นแก่ได้ และไม่รู้จักพอคนนี้ก็คอยจ้องจะหาเศษหาเลยกับเธออยู่ตลอดเวลา

แต่ที่หญิงสาวยังไม่รู้ก็คือ... สิ่งที่เขาไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอนั้นไม่ได้มีเพียงแต่เรื่องเงินๆทองๆ

แต่หมายความรวมถึงอารมณ์ปรารถนาอันรุ่มร้อนด้วย และเขาก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า

จะสอนให้เธอรู้จักมันอย่างลึกซึ้ง... เขาจะทำให้เธอจมลงสู่ก้นบึ้งของทะเลพิศวาสจนไม่เหลือแรงต่อต้าน

“แต่ผมไม่อยากนอนคนเดียว ผมอยากให้คุณนอนด้วย ผมเจ็บแผลมากและอาจนอนละเมอ ผมต้องการพยาบาล”

“ฉันไม่ใช่พยาบาล แค่คนที่จำเป็นต้องดูแลคุณเพราะมนุษยธรรม”

“แก้ว... ทำไมถึงใจร้ายกับผมนัก ไม่รู้หรือครับว่าผมเจ็บตัวอยู่เพราะต้องการคุณ”

“ไม่! ฉันรู้ว่าคุณบาดเจ็บที่แขน ส่วนการเจ็บที่ส่วนอื่น... มัน... เป็นเรื่องของคุณ

ถอยไปห่างๆฉันได้แล้ว ฉันจะไปอาบน้ำ”

“ไม่! ผมไม่อยากนอนคนเดียว ถึงคุณจะยังไม่อาบน้ำก่อนนอน คุณก็หอม น่ากอดน่าจูบ

ผมไม่รังเกียจกลิ่นเหงื่อของคุณเลยสักนิด อยู่กับผมเถอะนะครับแก้ว ผมต้องการคุณ”

“ไม่... อย่านะคีตัน คุณอย่าเอาเรื่องการบาดเจ็บมาบังคับใจฉันให้ตามใจคุณ”

“ผมไม่อยากบังคับใจแก้วเลยสักนิด ผมอยากให้คุณเต็มใจอยู่กับผม อยากให้คุณเต็มใจจูบ

อยากให้คุณเต็มใจกอด อยากให้คุณเต็มใจที่จะให้ผมมอบความสุขให้กับคุณ ได้ไหมครับแก้ว นะครับ”

“ไม่...”

“แก้ว... ผมเจ็บปวดทรมานมาก ถ้าไม่เชื่อคุณลองสัมผัสดูสิครับ”

“ไม่... อุ๊ย!”