ใยเสน่หา 1-2 ทมยันตี ณ บ้านวรรณกรรม

เรื่อง                    ใยเสน่หา 1-2

ผู้แต่ง                    ทมยันตี

สำนักพิมพ์           ณ บ้านวรรณกรรม

เก็บดอกไม้ ประทาน ให้น้องน้อย

ที่สูงค่อย เอื้อมปลิด ลงมาให้

กระดังงา แก้ว-ยี่สุ่น กรุ่นละไม

บ้างเสียบแซม เกศาให้ เจ้าแก้วตา

‘บ้านเรา’ คำนี้สะดุดความทรงจำ
บ้านสวน คู่อริเก่า เจ้าตัวร้าย เสียงดุของแม่ม่อม-แม่ม้าย เหล่านี้ล้วนก่อความเย็นชื่นในหัวใจของปารินทร์ ตั้งแต่วันที่เขาเดินจากบ้านนี้ แม้ยามอ่อนล้า เหน็ดเหนื่อย เขามักฝันว่า เขากลับมาอยู่บ้านนี้ ในความฝัน จะมีเด็กหญิงแก้มยุ้ย เสียงแจ๋วๆ นั่นแหละ คู่อริเก่า ให้หวนคิดถึง...เจ้าตัวร้าย
ในความทรงจำถึง ‘คุณคนเล็ก’ และ ‘บ้านกลางสวน’ นั้นดุจใยเสน่หา
ปานนี้ ‘การะบุหนิง’ ดอกแก้วแสนรักของพี่ปา จะเป็นเช่นไรหนอ

เจ้าตัวร้าย ก่อเรื่อง แต่ร้าย...ร้าย
เจ้าเหมือนไฟ คอยไหม้ แต่อบอุ่น
เจ้าเหมือนลม พัดพินาศ แต่เย็นละมุน
เจ้าเหมือนน้ำ เชี่ยวหมุน แต่ชื่นใจ

ใยเสน่หา ใยบางแสนบาง เบาแสนเบา หากรัดแน่น รับรู้เฉพาะหัวใจ
ศักดิ์สิทธิ์เสมอสำหรับผู้ที่ ‘รัก’
ใย...อันเสมือนรังไหม ห่มความรักให้อบอุ่น ปลอดภัยเสมอ

ให้ ‘บ้านเรา’ มีใยรัก โยงรั้งความสุขทั้งมวลไว้
ให้ “รักของเรา” มีใยเสน่หา ร้อยดวงใจรักเราสองคนไว้ด้วยกัน