ทิพยนิยาย อันตรภพ มายาวดี (ทมยันตี) ณ บ้านวรรณกรรม

เรื่อง               ทิพยนิยายอันตรภพ  ณ บ้านวรรณกรรม
ผู้แต่ง              มายาวดี (ทมยันตี)
สำนักพิมพ์     ณ บ้านวรรณกรรม

มีคนถามว่า... “ตายแล้วเป็นอย่างนั้นจริงหรือ?”
การจะรับให้หนักแน่นว่า จริง เราก็ถามตนเองว่า...
แน่ใจหรือว่า รู้จริงแค่ไหน?
การตอบว่า ไม่รู้ซิ แปลว่าเป็นคนโป้ปด
เราท่อง...โอม ตตฺ สตฺ ติดปาก ทำอย่างนั้นได้อย่างไร
บอกแล้ว...ถ้าอ่านแล้วสนุกกับสะดุดใจเพื่อให้ทำความดีบ้าง ก็จงทำไป
ถ้าสนุกเฉยๆ ก็อ่านเลยไป
ไม่เชื่อ-ไม่ศรัทธาเลย ก็จงอย่าอ่าน ไม่ว่ากระไร

พอเราพยายามอธิบาย ‘เรื่องนี้’ อย่างนี้ทีไร ‘เขา’จะถามว่า

“จะไปอธิบายทำไม มันสุดแต่จิตเขา
ถ้าจิตเขาไม่รับ ไม่เคยรู้เรื่องแบบนี้
ยังเป็นจิตที่มีอำนาจกิเลสห่อหุ้มหนา เขาก็จะไม่สนใจ
ถ้าจิตที่ถูกลอกเปลือกออกบ้างแล้ว
บางคนจะเข้าใจเอง โดยไม่ต้องให้บอกด้วยซ้ำ
เรามีหน้าที่นำเจ้ามารับรู้...ชีวิตหลังความตาย
เจ้ามีหน้าที่จาร มนุษย์อื่นรับรู้แล้วอย่างไร ไม่ใช่หน้าที่ของเราและเจ้า
มนุษย์ทุกคนมีหน้าที่ตาย
ใครจะยอมรับหน้าที่นั้นอย่างไร ก็สุดแต่เขา
เขาต้องตาย แต่เลือกได้ว่า...จะไปมีชีวิตหลังความตายอย่างไร”

คนเคยตาย คนใกล้ตาย คนรู้วาระจิต คนเคยย่างสู่...อันตรภพ
จะเข้าใจ ชีวิตและความตาย ได้ลึกซึ้ง
มนุษย์ไม่ได้กลัวตาย
มนุษย์กลัว ‘อะไรสักอย่าง’ ที่ซ่อนอยู่หลังความตายต่างหาก